Ze ruiken het….en dat doet je verhaal niet goed…

 

We hebben het allemaal in ons: het hormoon Cortisol.

Ook wel het stresshormoon genoemd.

Het schijnt dat als we Cortisol aanmaken, dat de ander dit kan ‘ruiken’.

Niet letterlijk, maar op onbewust niveau wel.

En als ‘ze’ stress ruiken bij jou als spreker of presentator, dan maken ze zelf dit stofje ook aan.

Met als gevolg dat ze alert worden. Want dat doet dit stofje met je.

Ik denk dat je het kunt vergelijken met wanneer je een ruimte binnenkomt en je voelt dat er een bepaalde sfeer hangt. En dan niet eentje waar je blij van wordt, maar eentje waarbij je je gelijk wat ongemakkelijk voelt. Je bent dan (als je er net als het grootste deel van de mensen gevoelig voor bent), direct wat minder ontspannen. Je bent gelijk wat meer op je hoede. Ken je dat?

Dat gevoel krijgt je publiek ook als ze ‘jouw ruimte’ binnenkomen. Ze worden hier direct alert van en op hun hoede.

En bij een alert publiek krijg niets tot weinig binnen van wat jij zegt.

Dan kun je lullen wat je wilt, maar ze zijn op hun hoede.

Want op onbewust niveau voelen ze gevaar.

En ja, wat doe jij bij gevaar. Luisteren naar wat iemand zegt of je klaarmaken om te vechten of te vluchten?

Ik denk het laatste.

En dat is precies wat je NIET wilt als jij iemand mee wilt krijgen.

Dan wil je juist dat ze in ontspannen toestand naar je boodschap luisteren.

Want alleen dan (mits het onderwerp ook relevant voor ze is) staan ze open voor jouw boodschap en heb jij kans dat je ze ‘mee krijgt’.

Precies wat je WEL wilt.

Zorg er dus voor dat je als spreker zelf ook ontspannen bent.

Dat je zelf ook in een ontspannen toestand voor de groep staat.

Andersom werkt het overigens ook zo.

Als je publiek veel cortisol aanmaakt. Bijvoorbeeld omdat ze het spannend vinden om jouw boodschap aan te horen. Of ze vinden het spannend omdat ze niet weten wat ze kunnen verwachten van bijv jouw training, dan heb je de kans dat jij ook op onbewust niveau cortisol aanmaakt.

En jij dus ook meer alert en dus minder ontspannen voor de groep staat.

Want jij blij, zij blij. Zij bang, jij bang….

Als je dus merkt dat er spanning is bij jou en/óf bij je publiek, dan is het de moeite waard en zelfs noodzakelijk om hier ‘iets’ mee te doen.

Door bijvoorbeeld het te benoemen. Of door ervoor te zorgen dat jezelf weet hoe jij jezelf rustig krijgt. En daardoor in plaats van Cortisol juist Oxitocyne aanmaakt. Het hormoon dat jou en je publiek juist laat ontspannen.

Ikzelf ben van het benoemen en er een potje humor in te gooien. Dat werkt bij mij goed. Daardoor ontspan ik en de groep vaak en staan ze meer open voor mijn boodschap, verhaal, visie, leerstof, etc.

Wat doe jij om meer ontspannen voor een groep te staan?