Stel je voor dat je een heel vervelende buurman hebt. Die buurman zegt telkens vervelende dingen tegen je partner. Tenminste dat zegt je partner. Jijzelf hebt dit nog nooit gehoord. Het lijkt wel alsof hij het telkens doet als jij net weg bent. Je partner is het echter beu en wil dat de vervelende opmerkingen stoppen. Zelf durft je partner dit niet te vertellen aan die vervelende buurman. Dus mag jij dit doen…

Je bent niet de beroerdste en dus loop je ’s avonds naar je buurman toe en vertelt hem dat je het irritant vind dat hij telkens vervelende opmerkingen maakt naar je partner. De buurman doet vervolgens alsof zijn neus bloedt en zegt dat hij helemaal geen vervelende opmerkingen maakt naar je partner. Jij zegt dat je partner dit wel zegt, waarop je buurman zegt: “wanneer dan en wat heb ik precies gezegd”?

Op dat moment weet je dat je eigenlijk niet echt een antwoord hebt op zijn verweer. Je was er immers niet bij toen hij die vervelende opmerkingen maakte. En het vervelende is dat je buurman dit ook weet. Vervolgens laat hij je verbaal alle hoeken van zijn huis zien.

Met de staart tussen je benen druip je af. Je voelt je slap. Je hebt niet bereikt wat je wilde bereiken. Je boodschap is niet overgekomen zoals jij van te voren bedacht had.

Als spreker kan jou hetzelfde overkomen. Je wilt een boodschap overbrengen die niet van jou is. Je moet bijvoorbeeld als manager een ontslagronde aankondigen, terwijl je hier zelf niet achterstaat. Of je moet als jurist een bezwaarschrift weerleggen voor je gemeente, terwijl je weet dat de andere partij in zijn of haar gelijk staat.

Ikzelf heb ooit als manager iemand moeten ontslaan, terwijl de persoon in kwestie goed werk deed, maar op basis van een, buiten mijn invloed om, slordig uitgevoerde competentietest niet door de selectie kwam. Ze werkt al bij ons, had een contract gekregen en toch beviel mijn directeur mij haar te ontslaan.

Haar reactie was veelzeggend. Ze zei:”Hans, is dit wat jij echt wil, of moet je dit zeggen?” Ze vocht vervolgens haar ontslag aan. Kreeg gelijk van de rechter en ontving alsnog haar jaarsalaris. En terecht!

Ik vond het verschrikkelijk. Want ik vond dat haar ontslag erg onrechtvaardig was. Tegenwoordig had ik het wellicht anders aangepakt. Had ik tegen mijn directeur gezegd dat hij zelf de boodschap maar moest overbrengen. Jong en volledig onervaren ontsloeg ik haar…

Nog steeds krijg ik er buikpijn van als ik hieraan denk (nou ja, da’s wel een beetje overdreven..). En tegelijkertijd is dit een heel mooie les voor mij geweest. Wat ik toen leerde was:

 “Breng alleen die boodschap over waar je voor de volle 100% achterstaat. Waar jij zeker van bent dat het nuttig is voor je publiek. Sta je er niet voor 100% achter? Breng de boodschap dan, nog, niet over!”

 

Toen ik voor het eerst een ‘echte’ training gaf, had ik een iets te grote broek aangetrokken. Ik trainde in een onderwerp dat niet van mij was. Een onderwerp waar ik zelf nog middenin zat. Gelukkig trainde ik wel met iemand die er wel verstand van had. Dat was mijn redding☺

Anyway, de groep bestond uit ervaren projectleiders. Deze projectleiders kregen een training op het gebied van Persoonlijk Leiderschap. Een, op dat moment, best vaag onderwerp voor mij. En helemaal een onderwerp waarin ik zelf nog druk in aan ‘het klussen’ was.

Tijdens de training merkte ik dat ik de stof niet onder de knie had. Ik had eigenlijk niet goed door waar het over ging. De theorie was niet van mij. De oefeningen evenmin.

Het effect gedurende de training was dat ik me steeds minder senang voelde. Ik was veel met mezelf bezig en had niet echt de verbinding met de groep. Ik kon discussies niet goed volgen en aan het einde van de dag leek het wel alsof een hele grote zware goederentrein over mij heen was gereden.

Bekaf was ik na deze dag. En dan moest ik de volgende dag er nog eentje…

Wat ik op dat moment leerde, was dat ik alleen kan trainen in een onderwerp wat van mij is. Waar ik grip op heb. Waar ik in geloof.

En of je nu spreker of trainer bent. Manager of bestuurder. Voorzitter of dominee. Je staat hoe dan ook voor de groep. Groot, danwel kleine groep. Of 1 op 1. En ze kijken naar jou. Ze zijn aan het soort van scannen of wat jij vertelt klopt!

Zorg er daarom voor dat je boodschap klopt. En dat kun je alleen doen als je je boodschap kent. Als je weet waar je het over hebt. Als je er boven- EN achterstaat!

Dus, wil je je spreekangst de nek omdraaien? Doe jezelf en je ‘publiek’ een lol en spreek alleen over een onderwerp, gedachte, visie, etc. waar jij voor 100% in gelooft.

Dan ben je gelijk niet meer met jezelf bezig, maar met de ander…

En dat is nog steeds het geheime wapen nummer 1!

Ik wens je veel overtuigingskracht toe!

<<Dit was sleutel 2 om je spreekangst de nek om te draaien. In het volgende artikel bespreek ik nummer 3: Zoek de interactie met je publiek. >>

Wil je het #1 geheime wapen weten om je spreekangst per direct de nek om te draaien? Lees dan hier mijn artikel hierover, met als titel: Het #1 geheime wapen om je spreekangst de nek om te draaien